Paweł Szkotak, reżyser sztuki Bertolda Brechta przenosi akcję z Londynu do powojennego Berlina. Plakat natomiast z jednej strony odnosi się do awanturniczego i bogatego
w obyczajowe wątki życia głównego bohatera, a także praktyk półświatka, w którym się obracał, z drugiej —
do wyobrażenia poranionej i krwawiącej powojennej Europy. Także tutaj wyjściem plakatu „poza” jest wydawni-
ctwo. Choć całkowicie inspirowane i wynikające z plakatu, w formie nie jest jego kalką. Na różowym, barwionym
w masie papierze erotyczne fotografie z początku wieku (zestawione z „narzędziami przestępstw”) w nowy sposób wyrażają obyczajowo-awanturnicze wątki plakatu. Motyw brutalnego cięcia przybiera tu formę „bolesnego” kadro-
wania portretowanych aktorów — „po twarzy”. Podobnie interpretować należy pogniecioną i obciętą w 1/3 okładkę, której oszczędny format — wykrojony z większego, wcze-
śniej zadrukowanego fragmentu — przywołuje wydawnicze realia 1945 roku.